547w
hosein
(Hi No. 1566513)
به نام خداوند رحمتگر مهربانبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
درباره چه چيز از يكديگر مىپرسند
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ
از آن خبر بزرگ
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ
كه در باره آن با هم اختلاف دارند
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ
نه چنان است به زودى خواهند دانست
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ
آيا زمين را گهوارهاى نگردانيديم
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم]
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا
و شما را جفت آفريديم
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا
و چراغى فروزان گذارديم
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا
تا بدان دانه و گياه برويانيم
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا
روزگارى دراز در آن درنگ كنند
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا
جز آب جوشان و چركابهاى
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا
كيفرى مناسب [با جرم آنها]
جَزَاء وِفَاقًا
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آوردهايم
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمىافزاييم
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا
مسلما پرهيزگاران را رستگارى است
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا
باغچهها و تاكستانها
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا
و دخترانى همسال با سينههاى برجسته
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا
و پيالههاى لبالب
وَكَأْسًا دِهَاقًا
در آنجا نه بيهودهاى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند]
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا
روزى كه روح و فرشتگان به صف مىايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دستخويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا
