597w
علیرضا
(Hi No. 3030911)
ﺍﻣﺸﺐ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺗﻮﺭﻭﯼ ﺷﻌﺮﻡ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﯿﺒﺎﺭﺩ
ﺩﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﭙﯿﺪ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ
ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺟﺮﻗﻪ ﻣﯿﮑﺎﺭﺩ
ﺷﻌﺮ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﺐ ﺁﻟﻮﺩﻡ
ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﺍﺯ ﺷﯿﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺸﻬﺎ
ﭘﯿﮑﺮﺵ ﺭﺍ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﺩ
ﻋﻄﺶ ﺟﺎﻭﺩﺍﻥ ﺁﺗﺸﻬﺎ
ﺁﺭﯼ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ
ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺎﭘﯿﺪﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﮔﺮ ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﻢ
ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ
ﺍﺯ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﭼﺮﺍ ﺣﺬﺭ ﮐﺮﺩﻥ
ﺷﺐ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻟﻤﺎﺱ ﺍﺳﺖ
ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ
ﻋﻄﺮ ﺳﮑﺮ ﺁﻭﺭ ﮔﻞ ﯾﺎﺱ ﺍﺳﺖ
ﺁﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﮔﻢ ﺷﻮﻡ
ﺩﺭ ﺗﻮ
ﮐﺲ ﻧﯿﺎﺑﺪ ﺯ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻦ
ﺭﻭﺡ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺁﻩ ﻣﺮﻃﻮﺏ ﻣﻦ
ﺑﻮﺯﺩ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺗﺮﺍﻧﻪ ﻣﻦ
ﺁﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺯﯾﻦ ﺩﺭﯾﭽﻪ ﺑﺎﺯ
ﺧﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻧﯿﺎﻥ ﺭﻭﯾﺎ ﻫﺎ
ﺑﺎ ﭘﺮ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺳﻔﺮ ﮔﯿﺮﻡ
ﺑﮕﺬﺭﻡ ﺍﺯ ﺣﺼﺎﺭ ﺩﻧﯿﺎﻫﺎ
ﺩﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ
ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ‚ ﺗﻮ ‚ ﭘﺎﯼ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺗﻮ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭﻩ
ﺑﻮﺩ
ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮ
ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭﯾﺎﯾﯿﺴﺖ
ﮐﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻬﻔﺘﻨﻢ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺯﯾﻦ ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ
ﮐﺎﺵ ﯾﺎﺭﺍﯼ ﮔﻔﺘﻨﻢ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺲ ﮐﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﺑﺪﻭﻡ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺻﺤﺮﺍﻫﺎ
ﺳﺮ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻥ
ﺗﻦ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﺝ ﺩﺭﯾﺎ ﻫﺎ
ﺑﺲ ﮐﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﭼﻮﻥ ﻏﺒﺎﺭﯼ ﺯ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺭﯾﺰﻡ
ﺯﯾﺮ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺳﺮ ﻧﻬﻢ ﺁﺭﺍﻡ
ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺳﺎﯾﻪ ﺗﻮ ﺁﻭﯾﺰﻡ
ﺁﺭﯼ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺳﺖ
ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﮔﺮ ﻧﯿﻨﺪﯾﺸﻢ
ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ...
34 Comments
علیرضا :✌✌✌✌✌✌✌560w
👍👍👍👍👍👍560w
587w
594w
قشنگ بود علیرضا596w
داداش عالیه596w
من دلم میخواهد خانه ای داشته باشم پر دوست کنج هر دیوارش دوستانم بنشینند آرام گل بگویند و همه گل شنوند. شرط وارد گشتن شست و شوی دلهاستشرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست بر درش برگ گلی میکوبم روی آن برگ نویسم ای یار خانه ما اینجاست تا که سهراب نپرسد هرگز خانه دوست کجاست!
عالی بود مرسی597w
597w
عالی بود 597w