دم غروب در نبود همدلی، دلم گرفته بودآهنگی که گوش دادم مرا به نوشتن واداشت، بدون ف...

2'40"

557w

دم غروب در نبود همدلی، دلم گرفته بود
آهنگی که گوش دادم مرا به نوشتن واداشت، بدون فکر و تنها دل دیکته کرد و نوشتم ؛

زندگی از مرگ رویید و مرگی دیگر تولد را به دنبال خویش کشید، گریه های کودک بخاطر مرگی بود که او را از دنیای امن رحم مادر میراند، و خنده های دیگران از شادی تولد وی، یک لحظه از زندگی، هم مرگ است و هم تولد، هم گریه و هم خنده، روزهای زندگی یکی پس از دیگری ترکیبیست از مرگ و زندگی و گریه و خنده.
مرگ آرزویی و تولد امیدی در دل، مرگ عزیزی و تولد کودکی دیگر، خنده های ما و گریه های شما، گریه های ما و خنده های شما.
آدمی، خوشخیالانه در انتظار روزی که وجود ندارد، منتظر شروع زندگیست غافل از اینکه، تمام این لحظات بخش های تشکیل دهنده ی زندگیی هستند که مدتهاست شروع شده، در توهم آمدن کسی که قرار است زندگی را کن فیکون کند و معجزه ای بنماید، و نمی داند که معجزه گران تاریخ، خود سخت ترین زندگی ها را تجربه کردند.
بر سر راه زندگی چون گدایی نشستن و دلخوش به آمدن شبحی از دور که به خیالت قرار است کلید بهشت را با گنج قارون همراه خویش داشته باشد و دل به تو ببندد، خیال خامت را چگونه جمع میکنی آنگاه که بفهمی او نیز به همین خیال راهش را بسوی تو کج کرده است!
و اشتباه بعدی جدایی از او و نشستن به امید آمدن سایه ای دیگر که دیر وقت می رسد و در تاریکی شب، بدنبال بلد شهر توست تا فردا و بیشتر نمی خواهدت.
آنچه از زندگی می خواهی و در انتظارش نشسته ای چند قدم آنطرف تر پشت کوه اراده و تلاش دست نخورده باقی مانده.
زندگی اسیر قانون علت و معلول است و تو در عالم خیال خویش شعار خوشبختی می دهی.
هر آنچه در آرزوهایت محو و ناپیداست اگر روزی سر راهت سبز شود و از آن تو شود، عاقبت روزی این تویی که از آن دور می شوی.
نصف عمر در آرزوی چیزهایی گذشت که تا به امروز به کار می آمد و نصف دیگر هم در حسرت نداشتنشان در نصفه ی اول عمر.
تا به کی غرقه در دریای غم و درد و مرگ خودساخته؟
زندگی جز دوست داشتن نیست، برای دوست داشتن هم باور کنید هیچ بهانه ای لازم نیست ، دردهای ما، یا در تمنای چیزی است که نداریم و یا از ترس از دست دادن چیزی که داریم و چه بی باک است زندگی در ندادن و گرفتن هردو! و لیاقتش همین است آن الماسی که عاشق شیشه شود...

1 like87 plays