560w
ژیـــ ـرۆ
(Hi No. 1753652)
ببخشیدبا شما هستم!
بله با شما.....
شما که اینجایی و این نوشته را می خوانی!
آری دوست خوبم، با تو حرف هایی دارم از جنس دلم.
برایم فرقی ندارد ؛ آن اسمی که انتخاب کرده ای واقعیست یا برای تو مجازیست و برای دیگری واقعی.
اسمت را کاری ندارم، مخاطب من آن انسانی است که به هر دلیلی در پشت آن اسم خود را پناه داده است، آری توی انسانی که به هر دلیلی اینجایی و دلبسته ی دنیایی شده ای که مجازیست، می دانم واقعی ترین خواسته هایت را که جز خدایت از آن خبر ندارد اینجا بیان میکنی و آنچه در دل داری، تنها اینجا بر زبان می آوری و ترسی از سرکوفت شنیدن و مسخره کردن مردم نداری و می دانم که دلخوش به لایک دیگری می شوی و از کامنتی دلت آرام می گیرد که با تو احساس همدردی می کند، می دانم که از خواندن بعضی پست ها چنان احساسی در دل و جانت می پیچد که انگار به دور از چشمان تو، دلت نیز پست هایی گذاشته و حرفهایش را زده، خوب می دانم که بعد از خواندن بعضی پست ها آرزو میکنی ؛ ای کاش! ای کاش آنکه دوستش داری نیز چنین باشد برای تو و در راه خواستنت.
اینجا چه مجازی و چه واقعی، راستش را بخواهی دیگر بخشی از زندگی و دنیای ماست، و ای کاش و کاش و کاش که از همدیگر چیزهایی بیاموزیم برای زندگی، ای کاش در پس هر دردی عمومیتش را ببینیم در جان انسان و ای کاش در پس هر آرزویی روزنه ای ببینیم بر دل انسانیت.
آری آرزوهای تو انسانیست، من هم انسانم و آرزوهایی دارم، از جنس آرزوهایی که روزی بر دل تو سایه خواهند افکند.
در پس درد های همدیگر شاید بتوانیم علتی بیابیم که هر کدام سعی در حذفش کنیم از زندگی. شاید دروغی، خیانتی، منفعتی و یا نبود درکی و.... باعث دردهای من و توست و باید پاکش کنیم از زندگی هم.
دوستان می گویند اینجا فضای مجازیست و نباید دلبستگی پیدا کرد، هر کسی با لایکی می آید و با لایکی می رود، لایکی بر پست یا لایکی بر دل، و من اگر راستش را بخواهی دل بسته ام به تو، به آن اسمی که انتخاب کرده ای و به آن تصاویری که میگذاری، به نوشته هایت، چون همه ی این ها تو را به من معرفی می کند و زبان حال انسانی می شود که در انسانیتش خواهر و یا برادر من است، تو را دوست دارم ؛ هم انسان من! و دلم می خواهد هر روز کامنت و لایک و پست هایت را ببینم.
هر روز از اینکه هستی خوشحال می شوم، می فهمم زنده ای،سالمی، دلت حرفی دارد برای گفتن و هنوز در زندگی آرزویی داری، خوشحالم از بودنت دوست خوبم، خوشحالم...
روزهایی که از تو خبری نیست، دلم می گیرد، اول از همه سلامتیت را از خدایم می خواهم و آرزو می کنم ؛
خدایا!
از فرط شادی و خوشحالی و خوشبختی باشد که وقتی برای رفتن سراغ گوشیش پیدا نکرده باشد.
خدایا!
آنقدر لحظاتش پر از خنده و خوشی باشد که تنهایی و دلتنگی نتوانسته باشند در گوشه ای گیرش بیاورند و دلش را گرفته باشند.
خدایا!
خنده هایش را همیشگی ، غم هایش را پاک و دلش را شاد.
خدایا !
مواظبش باش دوستم بود.....
پرپری :
