566w
❀◕ ‿ ◕❀
(Hi No. 1714800)
متاسفانه انتقاد توى جامعه زياد شده و اكثر پدر و مادرا بجاي اينكه فرزندشون رو بيشتر تشويق كنن ازش انتقاد مي‌كنن و ايراد مي‌گيرن خب انتقاد يكي دو بار سه بار چهار بار خوبه وقتي بيشتر شد و پشتش هيچ تشويق و دلگرمي نباشه بچه عزت نفسش افت مي‌كنه و سرخورده ميشه. ديگه بچه فكر مي‌كنه كه يه عنصر زياديه كه سربار خونواده‌س و در واقع با اينهمه خرابكاري خونواده دوست داره از شرش راحت بشه.
خب همچين بچه‌اي چطوري ميخواد فردا تو جامعه سربلند كنه؟ (البته ميشه ولي مشكله! والدين خيرخواه با محبت‌هاي زيادي و از اون ور با سختگيريهاي بيجا پدر بچه رو درميارن!) ديدين بعضي‌ها چقده احساس گناه مي‌كنن و حس حقارت دارن؟
خيلي از اين افراد از بچگي بهشون ياد دادن كه بايد همه كاراشون درست باشه وگرنه انگار هيچ‌كاري نكردن! يا بايد از همه سر باشن و كسي در رديفشون نباشه تا اون وقت ديگه آرامش داشته باشن و خيالشون راحت باشه كه تونستن به درجه محبوبيت خانوادگي برسن (در واقع اون موقع است كه مي‌تونن تو چشم پدر و مادرشون نگاه كنن!)
در واقع میشه گفت که هر چی تشویق و حمایت از بچه بیشتر باشه تو بزرگسالی عزت نفس و اعتماد بنفس اون بچه بیشتره.
