567w
mahdimomeni
(Hi No. 1487926)
صدایی هستپیچیده به گوش
لرزه انداخته به دل
هر روز؛ تا ابتدای هنوز.
دو پلک برهم زدن بر آنچه گذشت،
بر خاطره ها
گمشده ها
یافتنی هایی چه غریب
بافتنی هایی چه عجیب.
داستان من و دامان زمان از پس هر ثانیه ؛ تکرار کنان
پی هشدار به وقفه ناپذیر بودن ماشین زمان.
سایه ی خاطره ها در غروب دل کندن
چه قد کشیده اند بر ابیات دلم،
اینجا بوی کودکی ها پیچیده
بوی نارون تنها در جنگل،
بوی قصه ی راهی بی پایان از تصویر جهان،
و من ایستاده ام تا مرز "هنوز"
مهدی مومنی مقدم. 29 بهمن 1392
