وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان

به خون و خاک بستن عهد و پیمان

وطن یعنی هویت، اصل، ریشه
...
سر آغاز و سر انجام همیشه

وطن یعنی نگاه هم وطن دوست

هر آنجایی که دانی هم وطن اوست

وطن یعنی هوای کوچه ی یار

در آن کو دل شکستن های بسیار

نگاهی زیر چشمی، عاشقانه

به کوچه آمدن با هر بهانه

وطن یعنی غم هم سایه خوردن

وطن یعنی دل هم سایه بردن

سه تیغ و صخره و دریا و هامون

ارس، زاینده رود، اروند، کارون

وطن یعنی بلندای دماوند

شکیبا، دل در آتش، پای در بند

وطن یعنی وطن، استان به استان

خراسان، سیستان، سمنان، لرستان

وطن یعنی سرای ترک با پارس

وطن یعنی خلیج تا ابد فارس

وطن یعنی همه سازندگی ها

رهایی از تمام بندگی ها

بریدن دست غیر از گردن نفت

صلای صبح ملی کردن نفت

وطن یعنی دلیر و گرد با هم

وطن یعنی بلوچ و کرد با هم

همه یک جان و یک دل بودن ما

به دامان وطن آسودن ما

وطن یعنی کتیبه در دل سنگ

تمدن، دین، هنر، تاریخ، فرهنگ

وطن یعنی همه نیک و به هنجار

چه پندار و چه گفتار و چه کردار

وطن یعنی هم از دور و هم از دیر

سده، نوروز، یلدا، مهرگان، تیر

وطن یعنی جلال مانده جاوید

ستون و سر ستون تخت جمشید

هزاران نقش و خط مانده در یاد

صبا، کلهر، کمال الملک، بهزاد

نکیسا، باربد، افسانه و چنگ

سرود تیشه ی فرهاد در سنگ

سر و سرمایه های سر فرازی

ابوریحان و خوارزمی و رازی

به اوج علم و دانش ره نوردی

ابو نصر، ابن سینا، سهروردی

به بحر عشق و عرفان ناخدایی

عراقی، رودکی، جامی، سنایی

وطن یعنی به فرهنگ آشنایی

دُر لفظ دری را دهخدایی

وطن یعنی جهانی در دل جام

وطن یعنی رباعیات خیام

وطن یعنی همه شیرین کلامی

عفاف عشق در شعر نظامی

وطن یعنی نگاه مولوی سوز

حضور نور در شمس شب و روز

وطن یعنی پیام و پند سعدی

زبان پیوسته در پیوند سعدی

وطن یعنی هوا و حال حافظ

شکوه باور اندر فال حافظ

وطن یعنی شب شه نامه خواندن

سخن چون رستم از سهراب راندن

وطن یعنی رهایی ز آتش و خون

خروش کاوه و خشم فریدون

وطن یعنی گرامی، مرز تا مرز

وطن یعنی حریم گیو و گودرز

وطن یعنی هدف، یعنی شهامت

وطن یعنی شرف، یعنی شهادت

وطن یعنی شهید، آزاده، جان باز

شلمچه، پاوه، سوسن گرد، اهواز

وطن یعنی گذشته، حال، فردا

تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران

وطن یعنی همین جا یعنی ایران

ای وطن، ای مادر تاریخ ساز

ای مرا بر خاک تو، روی نیاز

ای کویر تو، بهشت جان من

عشق جاویدان من، ایران من

ای ز تو هستی گرفته ریشه ام

نیست جز اندیشه ات اندیشه ام

آرشی داری به تیر انداختن

دست بهرامی به شیر انداختن

کاوه آهنگری ضحاک کش

پتک دشمن افکنی ناپاک کش

رخشی و رستم بر او پا در رکاب

تا نبیند دشمنت هرگز به خواب

مرزداران دلیرت جان به کف

سرفرازن سپاهت صف به صف

خون به دل کردند دشت و نهر را

بازگرداندند خرمشهر را

ای وطن، ای مادر، ایران من

مادر اجداد و فرزندان من

خانه من، بانه من، توس من

هر وجب از خاک تو، ناموس من

ای دریغ از تو که ویران بینمت

بیشه را خالی ز شیران بینمت

خاک تو گر نیست جان من مباد

زنده در این بوم و بر یک تن مباد

وطن یعنی همه آب و همه خاک

وطن یعنی همه عشق و، همه پاک

به گاه شیر خواری گاهواره

به دور درد پیری عین چاره

وطن یعنی پدر، مادر، نیاکان

به خون و خاک بستن، عهدوپیمان

وطن یعنی هویت، اصل، ریشه

سر آغاز و سر انجام و همیشه

ستیغ و صخره و دریا و هامون

ارس، زاینده رود، اروند، کارون

وطن یعنی سرای ترک تا پارس

وطن یعنی خلیج تا ابد فارس

وطن یعنی دو دست، از جان کشیدن

به تنگستان و دشتستان رسیدن

زمین شستن ز استبداد و از کین

به خون گرم در گرمابه فین

وطن یعنی اذان عشق گفتن

وطن یعنی غبار از عشق رفتن

وطن یعنی هدف، یعنی شهامت

وطن یعنی شرف، یعنی شهادت

وطن یعنی گذشته، حال، فردا

تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران

وطن یعنی همین جا یعنی ایران

وطن یعنی رهایی ز آتش و خون

خروش کاوه و خشم فریدون

وطن یعنی زبان حال سیمرغ

حدیث جان زال و بال سیمرغ

سپاه جان، به خوزستان کشیدن

شهادت را به جان، ارزان خریدن

نماز خون به خونین شهر خواندن

مهاجم را ز خرمشهر راندن

وطن یعنی اذان عشق گفتن

وطن یعنی غبار از عشق رفتن

وطن یعنی هدف یعنی شهامت

وطن یعنی شرف یعنی شهادت

وطن یعنی گذشته، حال، فردا

تمام سهم یک ملت ز دنیا

وطن یعنی چه آباد و چه ویران

وطن یعنی همین جا، یعنی ایران See More