نه تو ميماني ونه اندوه و نه هيج يك از مردم اين آبادي،به حباب نكَران لب يك رود قسم و كوتاهي آن لحظهء شادى كه كَذشت ،غصه هم ميكَذرد .لحظه ها عريانند، به تن لحظهء خود جامه اندوه مبوشان هركَز